Hey lieve fans,

Grapje. Hoi Allemaal. Ik hoop niet dat jullie een berichtje in jullie mailbox zagen met: ‘Willemijn heeft een nieuw verhaal geplaatst’ en dachten: misschien heeft ze wel een gastgezin! Want nee, dan moet ik jullie helaas nog teleurstellen. Ik wacht namelijk nog steeds geduldig af, en ookal zegt iedereen: komt wel goed joh, begin ik daar nu toch wel anders tegen aan te kijken, natuurlijk blijf ik proberen om de goede moed er in te houden maar ik kan jullie vertellen dat als je al zo’n lange tijd wacht en tijd nu toch echt begint te dringen dat knap lastig is…

Ondertussen zijn de eerste 2 groepen zelfs al naar Amerika vertrokken en op dat soort momenten denk je alleen maar: Daar had ik ook bij kunnen zitten.. Hoe blij ik ook voor de rest ben, want wat gun ik het iedereen toch.

Nou had ik wel verwacht dat ik langer zou moeten wachten dan het gemiddelde omdat ik een vegetariër ben, maar 5 maanden had ik nou ook weer niet verwacht. Daarom heb ik er deze week voor gekozen om dat uit mijn profiel te halen, wat dus betekent dat als ik vertrek, ik geen vegetariër meer zal zijn. Ik hoop maar dat dit helpt, en ook al vind ik het best lastig heb ik me toch maar gerealiseerd dat je soms dingen op moet geven om een droom door te kunnen laten gaan.

Verder heb ik gister gelukkig mijn visum binnen gekregen! Wat trouwens nog een heel gedoe was, maar om jullie een (heel lang) verhaal te besparen zal ik in plaats daarvan vertellen wat ik heb geleerd bij het regelen van een visum en wat mij is bij gebleven:
1. Dat een visum regelen een heel gedoe is, denk aan: (veel) formulieren, (veel) dingen invullen
2. Ik best wel zenuwachtig was maar dit uiteindelijk niet nodig was
3. De man bij balie 1 geen plezier heeft in zijn werk
4. Je zeker weten al je formulieren mee moet hebben en hem van te voren betaald te hebben om onnodig gedoe te voorkomen (wat bij mij dus niet was gelukt haha)
5. Het een strenge boel is bij het consulaat en je meerdere keren word gecheckt of je geen wapens bij je hebt.
6. Ik weer een ervaring rijker ben.

Ook kreeg ik begin juli een mail van TA dat Amerika de richtlijnen heeft aangescherpt en ik dus nog niet van mijn vaccinaties af was, balen.. inplaats van dat ik nu nog 1 prik moest, moesten er nog 2 bij. Kinkhoest, en een bloedtest, want alleen een TBC test was weer is niet genoeg, en toen heb ik ook gelijk mijn laatste hepatitis A&B gehad. Maar.. nu is mijn lek geprikte arm ook helemaal klaar om te gaan! En ook heb ik een nieuwe laptop gekocht voor Amerika, dus.. nu ik mijn koffer, visum, laptop, diploma, en vaccinaties heb is het laatste wat ik nodig heb: een gastgezin. En dan, ben ik echt 100 % klaar om te gaan! En daarbij ben ik ook bezig om een Nederlands kookboek te maken voor mijn toekomsite gastgezin, dus sorry maar hiermee moet ik jullie teleurstellen: hij is helaas niet in de winkel te koop.

De laatste paar weken ben ik redelijk veel aan het werk om nog wat laatste centjes binnen te halen, en verder ben ik op dit moment zwaar verslaafd aan de serie ;’ Once Upon A Time’, wat natuurlijk wel een goeie afleiding is. Maar verder kan ik gewoon niks doen, en dan voel je je toch best wel machteloos. De gesprekken thuis gaan ook veel over Amerika, want niet alleen ik, maar ook mijn ouders beginnen heel zenuwachtig te worden, want wat als ik nou geen gezin krijg? Wat moet ik dan? Last minute een ander land uitkiezen? Het een jaar verschuiven? Pas in januari vertrekken een voor een semester gaan? En als ik het een jaar uitstel.. wat ga ik dit jaar dan doen? Ik heb me hier bijna een heel jaar op voor moeten bereiden, en het is al zo lang een droom van me, waarom is het nu dan zo lastig..? Dit zijn gewoon allemaal vragen die elke dag weer, opnieuw, dag in, dag uit, door mijn hoofd spoken.

Toen ik mijn vorige verhaal schreef zei ik dat er nog 34 Nederlanders aan het wachten waren op een plekje, dit zijn er nu: 15. Ik hoop oprecht dat we allemaal snel een plekje krijgen, en ik hoop het liefst dat ik nog voordat ik de mail krijg met andere opties dat ik deze week gewoon gebeld word met het leuke nieuws dat er een plekje voor me is.

maar voor nu kan ik niks anders doen dan wachten, Ik wou deze blog eventjes schrijven om gewoon even stoom af blazen. En hopelijk kan ik snel met leuk nieuws komen.

Liefs,

Willemijn