Lieve allemaal,

daar ben ik weer.. en dit keer niet vanuit the united states maar vanuit... Nederland! Je bent nu mijn allerlaatste verhaal aan het lezen, want zoals de titel al zegt: aan alles komt een eind.
Ik ben alweer een maand terug van mijn grote avontuur.. een maand alweer! ik kan het niet vaak genoeg zeggen 'wat vliegt de tijd'. Voordat ik over mijn afscheid zal vertellen zal ik nog even schrijven over mijn laatste maand in Amerika.

Mijn vorige blog had ik net geschreven voordat ik voor een weekend met een vriendin mee ging naar Big Bear, en niet zomaar een vriendin, een vriendin uit Nederland! Nina was met haar familie voor een paar weken in California omdat hun hier ook familie hebben wonen en gingen toevallig naar een 'stad' die heel dicht bij mij vandaan ligt en dus hebben hun mij opgehaald en ging ik met hun mee, en dat was natuurlijk heel gezellig en leuk om mijn vriendin weer te zien en haar een beetje te kunnen laten zien waar ik nou heb gewoond voor een jaar. Dan lijkt de wereld toch opeens heel klein, dat zij dan precies naar die plek ging waar ik woon, haha. We hebben dat weekend veel bij gepraat natuurlijk en zijn nog met een soort slee op wielen naar beneden gereden in een soort van glijbaan, lastig uit te leggen. Verder is er niet veel te doen in Big bear.

De laatste maand was iedereen in mijn gastgezin heel veel aan het werk dus zat ik vooral veel alleen thuis, toen heb ik maar besloten om een paar keer mee te gaan naar mijn gastzus haar werk, zij werkte als lifeguard bij het meer, ik ging dan mee en heb lekker liggen zonnen en gezwommen. Ik dacht natuurlijk dat het wel leuk zou zijn om terug naar Nederland te gaan met een echte California bruin gekleurd huidje maar helaas, ik ben toen alleen maar verbrand haha, ach hoe kan het ook anders.

18 jui ging ik naar een bruiloft van kennissen van mijn gastgezin, en wat was dat mooi.. dit was zeker de mooiste bruiloft waar ik ooit ben geweest (ookal was dit nog maar mijn 2e haha) Het was buiten bij een kerk bij het meer lake gregory, en binnen was dan het avond eten en natuurlijk al het dansen, zeker iets wat ik nog lang zal onthouden, en, nu kan ik Amerikaanse bruiloft ook van mijn lijstje afstrepen.

En toen braken de laatste paar dagen aan.. Mijn vriendin uit Duitsland ging een paar dagen eerder dan ik weg en dus had ik met haar afgesproken in het dorp en hebben we rond gelopen, bij het water gezeten, nog wat winkels rond geweest en natuurlijk gegeten bij de Mac Donalds, en toen was het tijd om afscheid te nemen, viel toch best zwaar maar aangezien zij in Duitsland woont kan ik haar nog wel bezoeken want dat is niet zo ver, die gedachte maakte het een stuk makkelijker! Een paar dagen voordat ik wegging heeft mijn gastmoeder een goodbye party voor mij geregeld, veel familie en kennisen kwamen en zelf had ik ook nog wat vriendinnen uitgenodigd. Mijn gastvader had toen voor de laatste keer een paar van zijn beroemde BBQ gerechten gemaakt. Natuurlijk met iedereen foto's gemaakt en afscheid genomen, wat gek genoeg totaal niet moeilijk was, waarschijnlijk omdat het toen niet voelde alsof ik wegging aangezien het voelde als een gezellige zomers BBQ feestje.

De dag na het afscheids feestje namen de opa en stief oma ons mee naar een theatershow dinner! Heel erg leuk! terwijl je dus aan het eten bent (wat ook in piraten stijl was) kijk je naar een show, en het was ook nog is een hele goede show! er waren 5 vakken, groen, blauw, paars, geel en ons eigen vak: rood. Je hebt dan ook je eigen piraat die mee doet aan de show, voor hem moet je juichen en hem aanmoedigen. Het verhaal ging over een prinses die gekidnapped was en een van de piraten werd verliefd op haar, beetje cliche maar dat maakte het niet minder leuk. En het eten was ook nog is erg lekker, dat is ook niet onbelangrijk.

En toen was het zover.. maandag 26 juli werd ik voor de laatste keer wakker in mijn Amerikaanse bed. Die ochtend heb ik de laatste paar dingen voor mijn vlucht geregeld en ben ik gaan inpakken, ik was al wel begonnen maar natuurlijk paste het niet allemaal in 1 koffer dus moest ik nog een koffer kopen en bijvullen.. wat een gedoe, inpakken om terug te gaan was nog veel lastiger dan inpakken om een jaar weg te gaan, echt VEEL lastiger. De koffers stonden echt op springen en ik heb er dan ook op moeten zitten om ze dicht te krijgen, maar het was gelukt! Die dag zijn mijn gastmoeder en zus down the hill geweest om voor de laatste keer te lunchen bij Taco Bell en gezwommen in het zwembad van mijn gast-oom. In de avond heb ik mijn gastgezin mee uit eten genomen bij Olive Garden als bedankje. Daarna zijn we terug gereden en gingen we gelijk door naar het huis van mijn gast opa, oma en tante want ook van hun moest ik afscheid nemen, dit was heel erg lastig.. ik ben heel erg gehecht aan hun geraakt en dus werd het natuurlijk wel een beetje emotioneel. In de avond zijn we terug gegaan naar huis waar ik de laatste puntjes op de I heb gezet met al mijn spullen en heb ik afscheid moeten nemen mijn gast vader en broer want die gingen niet mee naar het vliegveld, en natuurlijk van de hond. Rond 2 uur snachts zijn we naar het vliegveld gaan rijden, en eenmaal aangekomen moesten we nog een uur wachten omdat de personen waarbij ik moest inchecken laat waren, maar dit was wel mooi extra tijd met mijn gastmoeder en zus. Bij het inchecken van mijn koffer was 1 nog net 2 kilo te zwaar en heb ik die spullen maar in mijn rugzak gepropt. Het afscheid nemen was zwaar, extra zwaar aangezien ik dus al de hele nacht wakker was en heel erg moe was, maar het moest toch echt gebeuren, na een emotioneel afscheid liep ik de roltrap op, op naar de douane. Mijn eerste vlucht verliep goed, hij was maar 2 uurtjes lang en heb toen ook de hele vlucht geslapen, het was wel echt een ini mini vliegtuig! Eenmaal aangekomen in Denver begon het lange wachten dan, 9 uur alleen rond lopen op een vliegveld, opzich heb ik mij nog best vermaakt, beetje rondgelopen, uitgerust, facetimen, boekje lezen etc. En toen begon het stress moment.. Ik was alvast eerder op die dag opzoek gegaan naar mijn gate en ging dus ging ik 10 minuten voor het boarden weer naar mijn gate, lekker optijd dacht ik, maar nee de gate was opeens veranderd en niet een paar meter verder maar naar het andere gebouw waar je met de trein heen moest! Denver airport is ontzettend groot en ik wist eigenlijk niet eens dat er nog 2 andere gebouwen waren gevuld met gates, ik kon wel janken.. moe, verdrietig, en nu ook nog is verdwaald, maar snel de tranen weg gedrukt En na dat ik een paar mensen hoorde praten over de trein nemen naar de andere gates heb ik maar aan hun gevraagd hoe ik daar zou kunnen komen en hadden hun mij geholpen. Gelukkig! ik was nog optijd in het vliegtuig! Na een lange vlucht waar ik vooral heb geslapen waren we aangekomen in Frankfurt, deze overstap was super kort en kon dus gelijk mijn laatste vliegtuig in, op naar huis!

Rond half 2 kwam ik aan in Amsterdam, zo gek om dan opeens weer iedereen Nederlands te horen praten, op naar mijn koffers wat nog wel een tijdje duurde en toen eindelijk weer herenigd met mijn familie en vrienden! Wat was dat fijn, het gekke was dat de laatste paar dagen in Amerika ik natuurlijk wel verdrietig was dat ik weg ging maar ik eigenlijk heel erg uitkeek om weer in Nederland te zijn dus dit was erg leuk. En het was een normale 'welcome back' maar een hele speciale, want.. na dat we wat hadden gedronken en naar buiten liepen stond er een grote roze limo waar ik nog een grapje over maakte tegen over mijn moeder 'haha leuk is die voor mij?' terwijl ik verder liep, waarop mijn moeder zei 'ja ga maar naar binnen' en ik schrok! hij was echt voor mij! toen ik naar binnen ging zaten er nog meer vrienden klaar met champagne die eigenlijk zogenaamd niet naar het vliegveld konden komen, zo leuk! Thuis stonden er gebakkjes en natuurlijk een tompoes! YUM! Ik heb een geweldige dag gehad, en de volgende dagen heb ik familie bezocht, en veel met vrienden afgesproken. Dit is eigenlijk nog steeds het geval, ik ben lekker veel met vrienden aan het afspreken en nog even aan het genieten voordat ik weer aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven begin: Studeren in Amsterdam.

Dit was dan het einde van mijn geweldige jaar in Amerika, ik heb zo een bijzondere en gave tijd gehad, iets wat ik nooit zal vergeten. Zal ik het zo weer over doen?: Ja. Was dit het beste jaar uit mijn leven?: dat weet ik niet, ik denk wel het meeste bijzonderste jaar uit mijn leven maar ik maak zo veel leuke dingen mee per jaar, leuke en ook minder leuke dingen dat ik niet weet of 'het beste jaar uit mijn leven' wel bestaat, want.. eigenlijk is elk jaar goed! dat is gewoon hoe het leven in elkaar zit. Ik ben in ieder geval ontzettend dankbaar dat ik dit mee heb mogen maken, Dankjewel aan iedereen die een deel heeft uitgemaakt aan dit jaar, dankjewel aan mijn geweldige familie want zonder hun had ik dit nooit kunnen doen, dankjewel aan mijn vrienden die mij altijd gesteund hebben en altijd voor mij klaar stonden/staan, dankjewel een mijn geweldige gastgezin die mij een jaar lang in hun armen heeft gesloten en natuurlijk dankjewel aan Travel Active en Ayusa, want ook zonder deze organisatie's had dit nooit kunnen gebeuren.
Ik zal hopelijk voor altijd contact blijven houden met iedereen in Amerika, en in de vakantie weer terug kunnen. Maar voor nu is het tijd om het boek te sluiten en een nieuw hoofdstuk te beginnen in mijn leven terug in Nederland, voor nu is dit dus ook het eind van mijn blog. Maar.. wie weet wat de toekomst mij nog gaat brengen en dus wie weet of ik ooit weer verhalen zal gaan schrijven op deze blog.It's not a goodbye, it's a see you later. Ik vond het in ieder geval heel erg leuk om verhalen te schrijven en hopelijk zal ik ooit een super goede journaliste worden. En natuurlijk niet te vergeten: DANKJEWEL voor het lezen van mijn blog!

Liefs,

Willemijn